Edytujesz Sarpelia (sekcja)

==== Osłabienie ====
Pod koniec III wieku władza centralna w Sarpelii zaczęła słabnąć. Był to proces powolny, ale złowróżbny dla ogromnego państwa, które dotąd cieszyło się pozycją lokalnego hegemona. Namiestnicy prowincji, sprawujący władzę w imieniu arcykrólów w co odleglejszych częściach Sarpelii, zaczęli przejawiać coraz większą samowolę - dało to podstawę pod późniejszą fragmentację państwa.

W IV wieku w [[Esedia|Esedii]] nastąpiło wiele zmian, spowodowanych głównie rozmaitymi wędrówkami ludów. Ludność [[SAL]] w dużej mierze opuściła wówczas, w obliczu wieloletniego nieurodzaju, deltę [[Metlana|Metlany]] i wyruszyła szukać innego miejsca do życia, w tym na ziemiach należących wówczas do Sarpelii. Napływ przybyszów z północy do sarpelskiej [[Litoria|Litorii]] spowodował na dłuższą metę destabilizację prowincji. Lokalni watażkowie wykorzystali chaos, żeby stopniowo uniezależnić się od metropolii, której słabość zaczęła się coraz bardziej przejawiać. Rozkład władzy centralnej w Sarpelii sprawił, że w ciągu kilkudziesięciu lat [[Sarpel]] utracił wszystkie ziemie na wschód od [[Kimmenta|Kimmenty]]. 

Katastrofa w koloniach przyczyniła się do wzrostu świadomości problemów państwa wśród rządzącej elity. Na krótko tron w Sarpelu wzmocnił swoją kontrolę nad krajem. Próbował także powetować sobie utratę kolonii przejęciem [[Gaszkadia|Gaszkadii]], spustoszonej niedługo wcześniej przez wojownicze klany z północnej [[Dycja|Dycji]]. W latach 90. IV wieku w [[Naszkiewa|Naszkiewie]], na wybrzeżu [[Ocean Zachodni|Oceanu Zachodniego]], stacjonowały sarpelskie wojska.