Język caerenedzki: Różnice pomiędzy wersjami
Created page with "'''Język caerenedzki''' - język używany w Caer Ened oraz podległym mu Nyksohemerii i Juksace. == Fonologia == Język caerenedzki ma na razie 19 głosek. Akcent jest ruchomy, najczęściej pada na pierwszą sylabę lub drugą od końca. === Samogłoski === Caerenedzki ma 6 samogłosek. {| class="wikitable" style="text-align: center;" ! !Przednie !Centralne !Tylne |- !Przymknięte |i | |u |- !Średnie |ɛ |ɘ |ɔ |- !Otwarta | |ä..." |
(Brak różnic)
|
Wersja z 19:52, 30 lis 2022
Język caerenedzki - język używany w Caer Ened oraz podległym mu Nyksohemerii i Juksace.
Fonologia
Język caerenedzki ma na razie 19 głosek.
Akcent jest ruchomy, najczęściej pada na pierwszą sylabę lub drugą od końca.
Samogłoski
Caerenedzki ma 6 samogłosek.
| Przednie | Centralne | Tylne | |
|---|---|---|---|
| Przymknięte | i | u | |
| Średnie | ɛ | ɘ | ɔ |
| Otwarta | ä |
Spółgłoski
Aktualnie caerenedzki ma 13 spółgłosek. Na upartego można doszukiwać się dodatkowych dwóch jako alofonicznych wariantów /s/ i /x/.
| Wargowe | Przedniojęzykowe | Podniebienne | Tylnojęzykowe | |
|---|---|---|---|---|
| Nosowe | m | n | ||
| Zwarte | t d | k g | ||
| Szczelinowe | f v | s (z)[1] | x (ɣ)[2] | |
| Drżące | r | |||
| Aproksymanty | l | j |
Fonotaktyka
Język caerenedzki zdaje się dopuszczać sylaby o maksymalnie pięciu spółgłoskach (dwóch w nagłosie[3] i trzech w wygłosie[4]) i dwóch samogłoskach.
- (C)(C)(V)V(C)(C)(C),
gdzie C to spółgłoska, a V - spółgłoska.
Transkrypcja łacińska
| Litera | Wymowa (IPA) | Przykładowe słowo |
|---|---|---|
| a | /a/ | ard |
| c | /k/ | Caer Ened |
| d | /d/ | karad |
| e | /ɛ/ | tenv |
| f | /f/ | ferenva |
| g | /g/ | igerr |
| h | /x/ | arnhath |
| i | /i/ | Iosfor'ia |
| j | /j/ | Jucsac |
| l | /l/ | kil |
| m | /m/ | mernheth |
| n | /n/ | hrinve |
| o | /ɔ/ | tahor |
| r | /r/ | herv |
| s | /s/ | vrest |
| t | /t/ | teret |
| u | /u/ | heru |
| v | /v/ | merv |
| ` | /ɘ/, nic[5] | 'ker |
Gramatyka
Składnia
Język zdaje się stosować głównie szyk SVO (podmiot - orzeczenie - dopełnienie).
Rzeczowniki
Mają liczbę pojedynczą i mnogą. Liczba mnoga jest tworzona poprzez różne końcówki, najczęściej -i, rzadziej -s. Nie ma kategorii określoności ani rodzaju.
Istnieje pewna odmiana przez przypadki. Poprzedzenie rzeczownika apostrofem ', czytanym /ɘ/, funkcjonuje podobnie do polskiego dopełniacza.
Czasowniki
Istnieją trzy czasy gramatyczne - teraźniejszy, przyszły i przeszły. Tworzy się je poprzez dodawanie odpowiednich sufiksów do formy bazowej czasownika (często będącej rzeczownikiem).
Przykładowo:
- karad - budynek
- karada - budować (czas teraźniejszy)
- karadar - czas przeszły
- karadam - czas przyszły
Poza trybem oznajmującym wyróżnia się też rozkazujący. Doklejenie do formy bazowej końcówki ad daje imperatyw.
Przymiotniki i przysłówki
Tworzy się je poprzez dołączenie do rzeczownika końcówki -he, -ve lub -e (w zależności od poprzedzających ją głosek) i stawia się przed frazą, którą mają określać.
Zaimki
W tabelce osobowe i w nawiasach dzierżawcze. Odmienia się je jak przymiotniki i przysłówki.
| Liczba pojedyncza | Liczba mnoga | |
|---|---|---|
| 1 os. | ran (ranve) | rane (ranehe) |
| 2 os. | can (canve) | cane (canehe) |
| 3 os. | han (hanve) | hane (hanehe) |
Przykładowy tekst
- Vreftar aradve igill ‘merevdi, tahtenvar kve tahore vresti.
- /'vrɛftar a'radvɛ 'igil ɘ'mɛrɛvdi tax'tɛnvar kvɛ ta'hɔre 'vrɛsti/
- Był sobie wielki władca ludzi, podróżujący przez rozległe światy.
- Han viraftar aradve karadi ker ‘vrefti merevdi heru hanehe arnhathi,
- /xan 'viraftar a'radve 'karadi ker ɘ'vrɛfti mɛ'rɛvdi 'xɛru 'xanɛxe arn'xatxi/
- On stworzył wielkie budynki dla żywotów ludzi pod ich dachami
- ha viraftar heredve tahered ker hanehe tenvi.
- /xa 'viraftar hɛ'rɛdvɛ ta'xɛrɛd kɛr 'xanɛxɛ 'tɛnvi/
- i stworzył długie drogi dla ich przemieszczania.
- Hanve merv ha herv ved varedhe, ‘ker igill vreftad aradve amteret.
- /'xanvɛ mɛrv xa 'xɛrv vɛd 'varɛdxɛ 'ɘkɛr 'igil 'vrɛftad a'radvɛ am'tɛrɛt/
- Jego wiedza i zręczność jest niemała, zatem władca niech żyje długi czas.