Caer Ened

Wielkie Księstwo Caer Ened

Wielkie Księstwo Caer Ened to państwo obejmujące obecnie Dwudolinę Nyksohemerii oraz Kotlinę Coronum Caeltar, gdzie znajduje się stolica o tej same nazwie – miasto Caer Ened. Należy ono do Federacji Maćka i jest uznawane za administracyjnie niezależne od reszty tej federacji według narracji uniwersum.

Geografia

Pod bezpośrednią jurysdykcją znajduje się większość dorzecza Nyksu i Hemery, za wyjątkiem niezbadanych dolin w Górach Czasu (do których Caer Ened rości sobie prawa), a także z pominięciem Doliny Irdy i ujścia Nyksu. W ambicjach terytorialnych Wielkiego Księstwa znajduje się również Pięciorzecze, jednakże ekspansja spowolniona jest z przyczyn administracji rozwijających się zaledwie obecnych ziem imperium, a także przez bariery geograficzne. Z tego powodu również, północna część Siedmiorzecza jest słabo określona w caerenedzkiej dyplomacji.

Za granicę stolicy uznaje się okrężny łańcuch Coronum Caeltar, zwieńczony najwyższym szczytem kontynentu, Ard Al-Terra, zwanym Dachem Świata. Odpływ wód z kotliny na południe umożliwiają skalne przełomy Nyksu i Hemery, rozdzielające się za Przełomem Cyrkularnym w sercu regionu. Połączeniem stolicy z resztą Wielkiego Księstwa jest wąski przełom górniczy, przebijający się poniżej przełęczy Bramy Czasu. W części Nyksohemerskiej, wody głównych rzek Dwudoliny ograniczają wpływ administracji na wyższe partie Gór Czasu. Na południu państwo graniczy z tErenem, Rusią i Atlantydą.

Geologia

Obszary terytorialne Caer Ened obejmują część płyty Praesedyjskiej, w tym obszary dwóch orogenez, w okresie między Erą Wysp, a Erą Praesedii. Starszą z nich była orogeneza praesedyjska, w której złączyły się dwie płyty dryfujące. Nowszą była orogeneza wotańska, w której przyspieszone ruchy górotwórcze, wywołane zderzeniem Komety Wotana z centralną Praesedią, ukształtowały dzisiejsze Coronum Caeltar i Góry Czasu.

Wspomniane Łańcuchy w większości składają się z trzech wariantów skalnych – jasnej, ciemnej i pośredniej, których barwy są wynikiem zróżnicowania mineralnego pierwotnych płyt tektonicznych. Odpowiadają one odpowiednio obszarom Gór Dnia, Gór Nocy i Coronum Caeltar. Ostatni z nich zawiera bardziej zróżnicowaną gamę mineralną niż pierwsze dwa razem wzięte, o silnie zjednoliconej mikrostrukturze, tworząc barwy w pośrednich odcieniach – szarości. Czyni to skaliste gleby pierścienia odżywczym medium roślinnym, zapobiegającym wypłukiwaniu próchnicy i zachowującym przepuszczalność dla wody. Uznaje się to za jedną z przyczyn występowania wysokiej roślinności na wyższych partiach górskich niż zazwyczaj, a także obecności endemicznych wielkich świerków po obu stronach Caeltar.

Klimat

Siedmiorzecze obejmuje w większości rozległe i gęste lasy iglaste, a w mniejszym stopniu także liściaste i mieszane.

Południe Nyksohemerii graniczy z ciepłą Zatoką Hemerską, której prądy umożliwiają wzrost wysokich dębów, wpływając na całą Dwudolinę. Podążając na północ, masy powietrza ochładzają się, a śródkontynentalny krajobraz zyskuje przewagę lasów iglastych. W górskich partiach regionu, roślinność zachowuje piętrowość charakterystyczną dla większości gór kontynentu, karłowaciejąc, a następnie przechodząc w hale i turnie.

Sama Kotlina Coronum Caeltar posiada silnie izolowany mikroklimat, będący pod cząstkowymi wpływami prądów ze wszystkich stron świata, z przewagą prądów Hemerskich, Gockich i Larawskich. Występują tu endemiczne odmiany wielkich świerków, a także liczne niezbadane krzewy, kwiaty i zioła. Głównym źródłem opadów w kotlinie jest skoncentrowana konwekcja lokalna, a także wielkie burze konwekcyjne, będące efektem mieszania się odmiennych prądów powietrznych nad kotliną.

Pięciorzecze, niebędące obecnie pod administracją Caer Ened, w swych kontynentalnych partiach, obejmuje podobny, lecz chłodniejszy klimat od północnej Nyksohemerii. Obszary najwyższych partii lasu uznaje się za część Wielkiej Tajgi, zawierającej, podobnie do kotliny, wielkie odmiany świerków, jednak o odmiennej strukturze korony. Rozdzielenie tych odmian datuje się na orogenezę wotańską. Nie opisano dotychczas prób ich krzyżowania, które mogłyby zadecydować o przynależności do jednego, bądź dwóch różnych gatunków, zatem taksonomia oparta jest jedynie na cechach analogicznych.

Ustrój i Dyplomacja

Wielkie Księstwo Caer Ened jest monarchią harmoniczną, w której pełnia władzy skoncentrowana jest na osobie monarchy i jego doradcach (sześciu Ministrach). Tworzą one Radę, odpowiedzialną za utworzenie i utrzymanie stabilności państwa, a także za jego rozwój. Ministerstwa, wchodzące w skład Rady Ministerialnej (wraz z ich Ministrami), to:

• Ministerstwo Rolnictwa (Altos),
• Ministerstwo Rzemiosła i Handlu (Egeos),
• Ministerstwo Administracji (Rataon),
• Ministerstwo Kultury i Rozrywki (Eufora),
• Ministerstwo Nauki i Mistycyzmu (Matera i Astra), będące w ścisłej relacji.

Oficjalnym tytułem urzędowym władcy Caer Ened jest Meredus Ards-terhe’igill Hrinve fel Arnhathvresar (z caerenedzkiego, Pan Gór Czasu Stojący na Dachu Świata). Wersja skrócona tytułu służy rozróżnieniu epok historycznych w rozwoju państwa, obecnie brzmiąca Arigill Meredus (Wielki Książę / Arcyksiążę Meredus), a wcześniej, w epoce Wyprawy na Północ – Igill Meredus (Książę Meredus).

Dyplomatycznie, Caer Ened jest silnie izolowane, z oczywistych przyczyn geograficznych. Młode państwo jest w słabej integracji z Hemren na południu Nyksohemerii, które w pełni uznaje administrację Wielkiego Księstwa, jednak prowadzi niską (choć niezerową) wymianę handlową i osadniczą. Podobnie niska, choć pozytywna, jest współpraca z sąsiadami, jak Ruś czy Atlantyda. Stosunki z tErenem są neutralne.

Najbliższym krokiem w rozwoju politycznym państwa jest harmonizacja, obejmująca ustanowienie stabilnej gospodarki, administracji i nauki. Reintegracja i rozwój Nyksohemerii są następnym warunkiem ekspansji Wielkiego Księstwa Caer Ened, a także podjęcia dyplomacji z państwami zachodu i północy.