Język caerenedzki

Język caerenedzki - język używany w Caer Ened oraz podległym mu Nyksohemerii i Juksace.

Fonologia

Język caerenedzki ma na razie 21 głosek.

Akcent jest ruchomy, najczęściej pada na pierwszą sylabę lub drugą od końca.

Samogłoski

Caerenedzki ma 6 samogłosek.

	Przednie	Centralne	Tylne
Przymknięte	i		u
Średnie	ɛ	ɘ~ɨ	ɔ
Otwarta		ä

Spółgłoski

Aktualnie caerenedzki ma 15 spółgłosek. Na upartego można doszukiwać się dodatkowej, /ɣ/, występującej jako alofon /x/.

	Wargowe	Przedniojęzykowe	Podniebienne	Tylnojęzykowe
Nosowe	m	n
Zwarte	b	t d		k g
Szczelinowe	f v	s z		x (ɣ)
Drżące		r
Aproksymanty		l	j

Fonotaktyka

Język caerenedzki zdaje się dopuszczać sylaby o maksymalnie pięciu spółgłoskach (dwóch w nagłosie i trzech w wygłosie) i dwóch samogłoskach.

(C)(C)(V)V(C)(C)(C),

gdzie C to spółgłoska, a V - spółgłoska.

Transkrypcja łacińska

Litera	Wymowa (IPA)	Przykładowe słowo
a	/a/	ard
b	/b/	bar
c	/k/	Caer Ened
d	/d/	carad
e	/ɛ/	tenv
f	/f/	ferenva
g	/g/	igerr
h	/x/	arnhath
i	/i/	Iosfor'ia
j	/j/	Jucsac
l	/l/	cil
m	/m/	mernheth
n	/n/	hrinve
o	/ɔ/	tahor
r	/r/	herv
s	/s/	vrest
t	/t/	teret
u	/u/	heru
v	/v/	merv
z	/z/	zavzar
`	/ɘ/, nic	'cer

Gramatyka

Składnia

Język zdaje się stosować głównie szyk SVO (podmiot - orzeczenie - dopełnienie).

Rzeczowniki

Mają liczbę pojedynczą i mnogą. Liczba mnoga jest tworzona poprzez różne końcówki, najczęściej -i, rzadziej -s. Nie ma kategorii określoności ani rodzaju.

Istnieje pewna odmiana przez przypadki. Poprzedzenie rzeczownika apostrofem ', czytanym /ɘ/, funkcjonuje podobnie do polskiego dopełniacza.

Czasowniki

Istnieją trzy czasy gramatyczne - teraźniejszy, przyszły i przeszły. Tworzy się je poprzez dodawanie odpowiednich sufiksów do formy bazowej czasownika (często będącej rzeczownikiem).

Przykładowo:

carad - budynek

carada - budować (czas teraźniejszy)

caradar - czas przeszły

caradam - czas przyszły

Nie ma rozróżnienia na aspekty.

Poza trybem oznajmującym wyróżnia się też rozkazujący. Doklejenie do formy bazowej końcówki ad daje imperatyw.

Przymiotniki i przysłówki

Tworzy się je poprzez dołączenie do rzeczownika końcówki -he, -ve lub -e (w zależności od poprzedzających ją głosek) i stawia się przed frazą, którą mają określać.

Przymiotniki w języku caerenedzkim dają się tworzyć łatwiej, niż w polskim; stąd chyba przejmują część funkcji polskich imiesłowów (np. hrinv, stanie/postój -> hrinve, stojący).

Zaimki

W tabelce osobowe i w nawiasach dzierżawcze. Odmienia się je jak przymiotniki i przysłówki.

	Liczba pojedyncza	Liczba mnoga
1 os.	ran (ranve)	rane (ranehe)
2 os.	can (canve)	cane (canehe)
3 os.	han (hanve)	hane (hanehe)

Słownik

Z caerenedzkim słownictwem zapoznać się możesz w tym miejscu.

Przykładowy tekst

Plik:Vreftar aradve.mp3

Nagranie tekstu

Vreftar aradve igill ‘merevdi, tahtenvar cve tahore vresti.

/'vrɛftar a'radvɛ 'igil ɘ'mɛrɛvdi tax'tɛnvar kfɛ ta'hɔre 'vrɛsti/

Był sobie wielki władca ludzi, podróżujący przez rozległe światy.

Han viraftar aradve caradi cer ‘vrefti merevdi heru hanehe arnhathi,

/xan 'viraftar a'radve 'karadi ker ɘ'vrɛfti mɛ'rɛvdi 'xɛru 'xanɛxe arn'xatxi/

On stworzył wielkie budynki dla żywotów ludzi pod ich dachami

ha viraftar heredve tahered cer hanehe tenvi.

/xa 'viraftar hɛ'rɛdvɛ ta'xɛrɛd kɛr 'xanɛxɛ 'tɛnvi/

i stworzył długie drogi dla ich przemieszczania.

Hanve merv ha herv ved varedhe, ‘cer igill vreftad aradve amteret.

/'xanvɛ mɛrv xa 'xɛrv vɛd 'varɛdxɛ 'ɘkɛr 'igil 'vrɛftad a'radvɛ am'tɛrɛt/

Jego wiedza i zręczność jest niemała, zatem władca niech żyje długi czas.

Zobacz też

• Język proto-SAL
• Język noteroncki
• MU